Zondag 11 november - Malarguë - Uspallata
Als we de spullen in de auto laden zie ik opeens een bordje met ´Disco Malargüe´ op de parkeerplaats. Dat verklaart waarom vannacht een herhaling van gisternacht was. We rijden terug richting Mendoza. Het is nog vroeg en dus fris, maar het is een goede kou, een soort wintersport kou. Dat idee wordt benadrukt door de besneeuwde bergtoppen waar we langsrijden. Moesten we vorig jaar nog oppassen voor overstekende lama´s, nu zijn het (natuurlijk) koeien.
aangereden wild smaakt waarschijnlijk anders
We rijden naar San Carlos en nemen daar een alternatieve route door de Valle de Uco, ja ja een wijnstreek. Het is weer onbeschrijfelijk met mooi door de zon uitgelichte groene druivenbomen op de voorgrond en daarachter de bergen met eeuwige sneeuw.
groener dan groen
zon en sneeuw
Als je hier van de hoofdweg afgaat komt het erop neer dat je het zelf verder mag uitzoeken. Gelukkig hebben we een goede kaart, maar als je op een gegeven moment door kleine dorpjes rijd die geen naam lijken te hebben wordt het wel wat lastig. Pas als we bij Bodega Norton belanden kunnen we ons weer oriënteren. Eigenlijk jammer want het is heerlijk verdwalen hier.
wijnvelden van de bekende Norton
Op de rit verder naar Uspallata maken de besneeuwde bergtoppen plaats voor groene heuvels en daarna naar rotsgebergte met de mooiste kleuren. In het dorpje vinden we een goede kamer bij hotel Vienna. De aardige mevrouw achter de balie geeft ons tekst en uitleg (met illustratie) op een plattegrondje over wat er in de omgeving allemaal te zien is. Dus stappen we na een rit van 550 km (8,5 uur) gewoon weer in de auto.
Valle de Uspallata
En het is absoluut de moeite waard. Niet alle ´sights´ zijn simpel te vinden, ondanks de uitgebreide uitleg, want aan wegwijzers doen ze niet. Maar we genieten wederom van het ronddwalen. En blijven een tijdje rondhangen om te fotograferen en te filmen.
Patricia Spielberg
Er is verder niemand dus we moeten onszelf op de foto zetten. Helaas is het te bewolkt om de zonsondergang te kunnen vastleggen. We besluiten om morgen op tijd op te staan en de zonsopgang hier te bewonderen.
tuut tuut tuut de groetjes van...
We rijden naar San Carlos en nemen daar een alternatieve route door de Valle de Uco, ja ja een wijnstreek. Het is weer onbeschrijfelijk met mooi door de zon uitgelichte groene druivenbomen op de voorgrond en daarachter de bergen met eeuwige sneeuw.
Als je hier van de hoofdweg afgaat komt het erop neer dat je het zelf verder mag uitzoeken. Gelukkig hebben we een goede kaart, maar als je op een gegeven moment door kleine dorpjes rijd die geen naam lijken te hebben wordt het wel wat lastig. Pas als we bij Bodega Norton belanden kunnen we ons weer oriënteren. Eigenlijk jammer want het is heerlijk verdwalen hier.
Op de rit verder naar Uspallata maken de besneeuwde bergtoppen plaats voor groene heuvels en daarna naar rotsgebergte met de mooiste kleuren. In het dorpje vinden we een goede kamer bij hotel Vienna. De aardige mevrouw achter de balie geeft ons tekst en uitleg (met illustratie) op een plattegrondje over wat er in de omgeving allemaal te zien is. Dus stappen we na een rit van 550 km (8,5 uur) gewoon weer in de auto.
En het is absoluut de moeite waard. Niet alle ´sights´ zijn simpel te vinden, ondanks de uitgebreide uitleg, want aan wegwijzers doen ze niet. Maar we genieten wederom van het ronddwalen. En blijven een tijdje rondhangen om te fotograferen en te filmen.
Er is verder niemand dus we moeten onszelf op de foto zetten. Helaas is het te bewolkt om de zonsondergang te kunnen vastleggen. We besluiten om morgen op tijd op te staan en de zonsopgang hier te bewonderen.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home