Zondag 18 november – Mercedes – Parque Nacional Ibera

Om half 8 zitten we aan het ontbijt met de chauffeurs van onze transfer, die hier ook hebben geslapen. Er gaat nog gauw even een liter of wat water in het busje (?) en dan rijden we naar het busstation om nog 3 passagiers op te halen.

Als iedereen is geïnstalleerd gaat er een cd van Simply Red op en ‘vamanos’. Het is wel te merken dat het de hele nacht heeft geregend. De weg is een soort zand-/steentjes/modderpad geworden waarover we soms opzij maar voornamelijk vooruit glibberen en glijden. Onder het genot van Simply Red is dat best te doen. Onderweg zien we een heleboel 'rare vogels'. We rijden zo de natuur in.

rare vogel

We zitten 2 keer vast in diezelfde natuur. De 2e keer gelukkig voor ons hotel dus wij mogen uitstappen. De bagage wordt gesjouwd, wij soppen er achteraan zo regelrecht het paradijs in. De Posada is onbeschrijfelijk mooi en het is een kabaal van jewelst (vogels en krekels), maar wel het kabaal waar je van geniet. Hier kan je echt helemaal tot rust komen, als je daar tenminste tijd voor hebt.

Posada de la Laguna

Wij hebben maar anderhalve dag hier, dus informeren gelijk naar de excursiemogelijkheden. Die zijn er, maar pas na de lunch. En die smaakt lekker! Als het eten is gezakt gaan we met een bootje op pad. Inmiddels is het aan het weer helemaal opgeklaard en behoorlijk heet in de zon. We varen over de lagune en zoeken naar dieren in het begroeide moeras. Gek genoeg is het eerste dier dat we zien een hert, wat doet die hier nou tot aan z'n knieëen in de modder?

twee reebruine ogen die keken de fotograaf aan

Daarna zien we kaaimannen, capibara’s en natuurlijk heel veel mooie, gekleurde, onbekende vogels. Het is echt een prachtige tocht van 2,5 uur.

capibara die gaat badderen

kaaimannen op de loer

Aansluitend wordt er thee met lekkers geserveerd. O wat decadent. De thee nuttigen we op het terras, waar een soort wespenvanger-achtig iets hangt. Dit blijkt een kolibriedrinkdingetje (geef het maar een naam) te zijn. Zo komt het dat even later op nog geen 1,5 meter afstand een kolibrie zweeft.

come fly with me

Tot etenstijd relaxen we in een hangmatje. Ook het diner is voortreffelijk. In het pikkedonker luisteren we op een bankje voor onze kamer naar de geluiden van de nacht (alles is nu nog luider), terwijl we het laatste restje wijn opdrinken. De muggen jagen ons uiteindelijk naar binnen. We hebben morgen pas om 09.30 uur onze eerste excursie. Wat een vakantiegevoel!