Vrijdag 23 november - Puerto Iguazu - Rio de Janeiro

Het is bijna 08.20 uur als onze transfer zich meldt (ipv. 08.00 uur) dus we zijn al best een beetje nerveus. Maar het geeft niet, hij is er nu. Vervolgens blijven we nog minstens 10 minuten voor de deur van het hotel stilstaan terwijl de chauffeur rustig allerlei papieren voor ons invult. Grmbl!

Als we dan eindelijk rijden hoeven we alleen maar de straat uit, de hoek om en 2 keer naar rechts en we zijn al bij de Argentijnse douane. Dit gaat hartstikke vlot. We steken de rivier Iguazu over waar halverwege de grens met Brazilië is en waar we bij de douane een stempeltje moeten halen, ook zo gepiept. En nog geen 10 minuten later zijn we op het vliegveld (alsnog veel te vroeg).


Op het vliegveld kopen we nog een gidsje van Rio (in het Braziliaans, maar met goede kaarten van de verschillende wijken) en een soort hoe & wat in het Portugees-boekje (engels). Hiermee moeten we wel uit de voeten kunnen. Bij het inchecken gaat het al mis, we verstaan er echt helemaal geen ene moer van. Dat is raar, ben je net weer aan het Spaans gewend, zit je er helemaal in, kan je alles prima volgen en jezelf verstaanbaar maken.....ben je nog geen half uur later opeens in een land waar je alleen maar denkt....euh? Thank God for English.

vliegveld Foz do Iguasu

We vliegen met een kleine tussenstop in Curìtiba naar Rio. Hiervandaan nemen we op de gok een taxi naar het Praia Copacabana Hotel (want dat klinkt wel lekker). De chauffeur heeft echter heel andere plannen met ons. Hij kent namelijk een veel beter hotel en bovendien na wat, voor ons onverstaanbaar, over en weer gepraat met de centrale, blijkt het Praia al vol. Wij doen net of we hem geloven en laten ons naar het Atlantis Copacabana Hotel (want klinkt ook wel goed) rijden.

Even later sta ik met een Braziliaanse bellboy in de lift naar de 11e verdieping om 2 types kamers te bekijken, Johan in de lobby achterlatend met een blik van ´dit gaat me kosten´. En inderdaad, dat klopt. Degene met zeezicht is niet alleen mooier, maar ook groter en bovendien niet zo heel veel duurder.

We gooien gauw onze rugzakken in een hoek en nemen linea recta de lift weer naar beneden. Twee straten uit lopen en we staan op het strand van Copacabana. Woehoeeoeooe. Het is niet het allermooiste strand dat ik ooit heb gezien, maar de ligging en de naam geven het toch net dat beetje extra.


Gauw weer terug naar de kamer om lekker een siësta te houden (ja onze vakantie is nu echt begonnen!) en pas weer opstaan als we honger hebben om een hapje te eten en nog wat te drinken.