Di 28 oktober - Las Vegas

We slapen asociaal lang uit voor ons doen. Gaan dan schandalig duur ontbijten (30 dollar) en nog even relaxen op de kamer. Las Vegas daar word je lui van. Het is al 13.00 uur eer wij eens naar buiten gaan. En warm!

Bij het New York-New York hotel gaan we in de achtbaan. Een kort ritje maar wel heftig zo om een hotel heen. Bij het Harley Davidson café gaan we lunchen. Hier hangen de motors aan transportbanden boven je hoofd. Vervolgens duiken we de bios in om de hitte te ontvluchten. Altijd leuk vermaak.




Na de film gaan we terug naar de kamer om de camera's op te halen en meteen weer op pad. We gaan het MGM Grand in (hier hebben ze een echte leeuw zitten op bepaalde tijden - typisch Las Vegas) op weg naar de monorail. We lopen ruim een kwartier voor we daar zijn. Bij de laatste halte stappen we uit en wandelen naar de Stratosphere.

Onze statieven mogen niet mee naar boven en we moeten zelfs door een beveiligingspoortje. Wat een strenge bedoening, het lijkt wel een vliegveld! Eennmaal boven is het een mooi gezicht met al die lichtjes. Helaas is het zonder statief niet vast te leggen. We genieten even en griezelen bij de attracties boven op de toren die toch al vrij hoog is.




Dan nemen we 'the Deuce' (dubbeldekker bus) naar de Freemont Streetexperience. Een mooie lichtshow met heul heul heul veul ledlampjes. Als we weer terug gaan naar het hotel is het al half 1 's nachts maar nog steeds 71 graden Fahrenheit. Eigenlijk moeten we nog gokken tot diep in de nacht, maar dat is toch niet ons ding.

We hebben slechts 1 leuke automaat gevonden. Hier stop je briefjes van 100 dollar in en dan krijg je er 5 van 20 terug. Onbeperkt....

Ma 27 oktober - Zion/Las Vegas

We hebben heerlijk uitgeslapen, voor het eerst deze reis. En online een hotel gereserveerd in Las Vegas. Zoals we al hadden gehoord vallen de prijzen door de weeks erg mee. Dus we kiezen voor een suite in het Luxor. Luxe hoor!

Dit hotel ligt aan het eind van de strip. We rijden eerst 2 rondjes om het hotel. Niet express maar we kunnen de parkeergarage niet vinden. Dus parkeren we op een plek waar je kort mag staan om in te checken en vragen het even. Met de koffers wandelen vanaf de garage het hotel en dus het casino in. Ook hier verdwalen we weer. We zijn geen grote stad meer gewend en het hotel is ook enorm.




Nadat we het vuil van 2 dagen camping hebben afgespoeld gaan we 'the Strip' verkennen. Hotel na hotel het een nog groter en luxer dan het andere. We wandelen en gluren af en toe even binnen. Zoals bij het Venetian waar ze de lucht op het plafond hebben geschilderd zodat het net lijkt of je buiten bent. Op een gegeven moment draaien we maar om. De strip is best lang.





We willen even wat drinken, maar dat valt niet mee als je niet een casino in wil. Dan zien we zowaar een terrasje met een dj. Hier drinken we allebei een heerlijk glaasje rode wijn. En het is maar goed dat het heerlijk is, want de wijn kost 12 dollar per glas!

We zijn ondertussen al 5 uur aan het wandelen en een beetje moe dus gaan we richting het hotel terug. Morgen gaan we wel gokken tot diep in de nacht.

Zo 26 oktober – Zion National Park

Vanochtend denk ik voor het eerst 'knappe jongen die mij hier weg krijgt'. Ik lig nog heerlijk in de tent, lekker warm in mijn slaapzak, het bed is nog hard, ik hoef niet te plassen en het is nog niet helemaal licht buiten. Dus waarom zou ik opstaan? Johan is echter een volhouder. Na onze 'luie' dag gisteren staat voor vandaag een speciale wandeltocht op het programma.


We moeten namelijk af en toe een riviertje oversteken. Met de shuttlebus (wat hier vele keren beter is geregeld dan in de Grand Canyon. Elke 8 minuten is er alweer een bus bij een van de stopplaatsen en onderweg krijg je informatie over de omgeving en wat er zien en te doen is bij de diverse stops) gaan we naar de laatste stop, de 'tempel of Sinawava'.

Het is best een beetje fris hier onder in de canyon. Eerst volgen we gedurende anderhalve mile een verhard pad. De rivier stroomt hier direct lngs dus oefenen we met de sluitertijd om het stromende water op mysterieuze wijze vast te leggen.



Dan zijn we aan het einde van het verharde pad gekomen. Ik verwissel mijn spijkerbroek voor een korte broek en Johan ritst de zijne af. We gaan de paden uit het water in. Brrr! Aan de overkant begint de trail. Maar die is wel een beetje anders dan verwacht. Want in plaats van weg en af en toe een stukje water is het andersom. Maar allemachtig wat is het hier prachtig. Rood/gele bomen, gekleurde rotsen in het water en hoge bergwanden.


We waden helemaal door tot aan de splitsing met Orderville Canyon. Daar wordt het water echt te diep en bovendien is het koud als je tot je knieën in het water staat. Nu begrepen we de uitdrukking 'cold feet' ook. Wij draaien gauw om. Het zonnetje is inmiddels ook in de canyon doorgedrongen op sommige plekken en omdat we de vaart erin houden krijgen we het wat warmer en zijn we voor we het door hebben weer bij het verharde pad.

Bij de tent kunnen we de natte schoenen en sokken verruilen voor slippers. We gaan lekker lunchen in Springdale. 's Avonds rijden we naar La Verkin overlook voor een 360 graden uitzicht over de omgeving. Natuurlijk maken we ook weer foto's. We maken nu zelfs foto's van het foto's maken. Gekker kan het niet.




's Avonds geen geroosterde worstje en popcorn bij het kampvuur, maar kletsnatte schoenen en sokken. Die zijn trouwens moeilijker te bereiden! Als de sokken gerookt zijn en de schoenen medium tot well-done, dooft het vuur langzaam en zoeken wij onze slaapzakken op.

Za 25 oktober – Bryce Canyon/Zion National Park

Het voelt alsof het nog middenin de nacht is als we op pad gaan naar Sunset Point (what's in a name) om de zonsopkomst te bekijken. Nadat we even hebben genoten bij het uitkijkpunt beginnen we aan de afdaling de canyon in. Wat een ander gezicht zo van beneden, wat indrukwekkend om die eeuwenoude, rare rotsformaties boven je te zien opdoemen.




Nu het zonnetje op is word het al gauw lekker warm. En bij dit mooie licht kunnen we de Indian Summer heel goed vastleggen. Wat ook lachen is, met de 3 poot kunnen we foto's maken van onszelf zonder hulp van iemand. En dat komt goed uit want het is harstikke rustig. Zo rustig dat er een chipmunk komt kijken hoe wij staan te klooien om een goed shot van hem te krijgen.






Na een tocht van 4 uur komen we weer bij de auto. Een klein stukje steil op het begin en aan het eind, maar verder een makkelijke wandeling dus geen centje pijn. Om in Zion te komen moet je door een tunnel die heel knap is uitgehakt in de rotsen. In 1920 draaiden ze daar ook al de hand niet voor om. Op een camping aan de voet van de berg Watchman zetten we onze tent op. Soms loont het om net te doen of je gek bent en alle 'no vacancy' bordjes te negeren. Wat nou geen plek? We hebben een prima plek.



Johan stelt voor om verder niks meer te doen vandaag behalve dan boodschappen halen. Het beste plan in dagen! Het is trouwens hoog tijd om te relaxen anders vergeten we nog hoe dat moet. Kamperen is nu pas echt leuk want we hebben gas én brandhout. Elke kampeerplaats is nl. standaard uitgerust met een picknicktafel en een vuurplaats. Wat is er romantischer dan onder een prachtige sterrenhemel bij het kampvuur worstjes te braden voor het diner?

Vr 24 oktober - Monument Valley/Bryce Canyon

Dit keer zijn we echt laat op pad, 08.45 uur Utah tijd. We zijn onderweg naar Page met een tussenstop in Antelope Canyon. Maar voor we daar aankomen zijn we al weer verschillende keren aan de kant gegaan om te fotograferen. Het is bijna geen hobby meer maar een lifestyle aan het worden ;-).



Met een jeep waar 12 mensen bovenop kunnen zitten rijden we, of eigenlijk hobbelen we, naar de ingang van Antelope Canyon. Onze gids Irene, een Navajo ondanks haar naam, neemt ons mee naar binnen. Én laat ons zien waar en hoe we de beste foto's kunnen maken. Het lijkt meer een fotocursus dan een excursie, dus het past helemaal bij onze nieuwe lifestyle.

De kleuren in de canyon die je alleen met de camera vast kan leggen zijn onbeschrijfelijk mooi. Het lijkt zelfs af en toe wel buitenaards. We genieten dan ook met volle teugen voor we (een half uur later dan gepland dankzij Irene's enthousiasme) weer naar buiten gaan.





In Page lunchen we weer bij de Subway, dit keer bestellen we allebei meteen zonder gene een footlong sandwich, voor we verder rijden naar Bryce. Hier vinden we weer snel een hotel en als we geïnstalleerd zijn gaan we deze canyon verkennen. Er staan allemaal hoge pilaren van steen (hoodoos). Alsof iemand het zo heeft neergezet.



Morgen gaan we de canyon in om deze van dichtbij te bekijken. Na het diner gaan we een wasje doen bij een Laundromat. Dit is onderdeel van een heel groot hotelcomplex met een camping, een restaurant en een winkel waar je echt van alles kan kopen. Van kleine (het is niet te geloven het bestaat!) pakjes wasmiddel tot statieven aan toe. En laat ik die net nodig hebben. Nu kan ik Johan fototechnisch gezien echt uitdagen.

In deze wasserette is (hoe kan het ook anders) wi-fi dus kan de website weer bijgewerkt worden. Het diner hebben we al achter de kiezen. Misschien dat we zo op onze kamer lekker een flesje wijn open trekken.

Do 23 oktober - Grand Canyon/Monument Valley

Voor m'n idee hebben we lekker lang uitgeslapen, toch is het nog maar 07.30 uur als we weer in de auto zitten. Op naar Monument Valley. Onderweg maken we nog 3 stops voor de laatste blikken in en op de canyon. Bij het Grand View point, Lipan Point en bij Desert View. Hier staat een oude uitkijktoren die prachtige plaatjes oplevert. De Grand Canyon was het dieptepunt van deze reis, merkt Johan gevat op.



Op naar het volgende hoogte-(of diepte)punt. We rijden via Kayenta Monument Valley in en gaan naar het Visitors Center. Bij een hokje moeten we eerst entree betalen. Het bezoekerscentrum is gesloten voor renovatie. Hij is fijn! Wel begint hier de 17-miles lange Scenic Drive. Die bewaren we voor zonsondergang, eerst maar eens lunchen en een hotel zoeken.

Dat is allebei zo geregeld. Bij de Subway ik eet zonder aarzelen 2 halve (dus 1 hele!) stokbrood. Gisteren dacht ik nog dat zoiets onmogelijk was... Opeens bedenkt Johan zich dat we in een andere tijdzone zijn beland. Het is plotseling een uur later. We zijn ondertussen na Californië en Arizona nu in de 3e staat: Utah. Gauw naar de Scenic View voordat het daar dicht gaat.

Het is een bumpy road, maar o zo de moeite waard. Prachtige rotsformaties ieder met een andere naam en allemaal prachtig beschenen door de zon. We zijn ook meer uit de auto om foto's te maken, dan erin. En keurig op tijd terug bij het bezoekerscentrum voor het totale uitzicht. Alhoewel de weg is inmiddels dicht?! Zorgen voor later, eerst even genieten. Gelukkig zijn er ook meerdere wegen naar Kayenta.

Wo 22 oktober - Grand Canyon

Vroeg wakker worden uit jezelf is toch anders dan vroeg wakker moéten worden. Maar als je wat wilt zien heb je weinig keus. Dus zitten we om 06.10 uur in de auto om de zonsopgang te fotograferen vanaf Yaki Point. Alles gaat volgens plan tot we bij een hek komen waarop staat dat alleen shuttlebussen verder mogen rijden. Potjandriedubbeltjes is een van de weinige scheldwoorden die Johan niet gebruikt.

We rijden gauw terug naar onze lodge om daar op de bus te stappen. Die maar niet komt, en niet komt... en waarschijnlijk, zo bedenken we ons opeens, eerst helemaal de andere kant op rijdt voor hij op de plek is waar we moeten overstappen op een andere bus. De zon wacht niet op ons. Terwijl deze langzaam stijgt, daalt ons humeur.

Dus hup weer de auto in om 'illegaal' te parkeren bij het overstappunt. Als we in de bus zitten is het zonnetje ondertussen al op. Tja...nu kunnen we wel lekker vroeg aan onze hike beginnen over de South Kaibab trail. Deze leidt helemaal de canyon in naar een kamp waar je kan overnachten en de volgende dag weer terug kan wandelen. Reserveren hiervoor moet minimaal een jaar van te voren. Wij gaan gewoon aan de wandel en zien wel hoever we komen.


De zon verlicht de rotsen prachtig, terwijl we het vrij steile pad naar beneden volgen. We stoppen heel veel om foto's te maken en van het uitzicht te genieten. Na 2 uur en een kwartier vind mijn knie het wel genoeg (we moeten ook nog omhoog) dus draaien we om. En dat is een stuk lastiger. Toch presteren we het om ook weer in 2 uur en een kwartier naar boven te klauteren. Het was werkelijk een prachtige hike, zelfs m'n knie is er kapot van. Vergeet de Tighmaster, vergeet de Stairmaster, dít is dé perfecte training voor dijen en billen. Hij past alleen niet onder je bed.



Voor de lunch rijden we het park uit en gaan we naar Wendy's voor onze 1e hamburger deze reis. In het National Geographic Imax Theater bekijken we een film over de Grand Canyon. Terug in de lodge relaxen we wat, internetten we wat en werken de weblog bij. De tijd vliegt als je achter een pc zit. De zon gaat alweer bijna onder. Vanavond gaan we dit bekijken vanaf Mather point. Helaas was de zonsondergang van gisteren mooier. We dineren in een Spaghetti Western restaurant met alweer een heerlijke fles wijn.

Di 21 oktober – Oak Creek Canyon/Grand Canyon

Om half zeven lokt de warmte van de auto dus pakken we ons boeltje weer in en gaan op pad met de kachel hoog aan. We rijden naar het vliegveldje van Sedona voor een panoramisch uitzicht. Er is ook een wandeltrail, de zgn. airport loop. Enthousiast gaan we de paden in de lanen uit. Het is een flinke tippel en we zijn al een tijdje onderweg als we van voorbijgangers horen dat de trail bijna 6 km lang is. Dat was niet de bedoeling op een lege maag en zonder drinken. Helaas zijn we voor ons gevoel al op the point of no return.


Dus wandelen we verder en genieten van het uitzicht. En proberen de dorst en de warmte te negeren (4 uur geleden verlangde ik nog naar de zon). Als we eindelijk om de berg heen zijn, lopen we in de schaduw en heuveltje af, dat dan weer wel. Eenmaal weer bij de auto gaan we gauw op zoek naar een ontbijt. Er is wifi verbinding in het restaurant, maar helaas is de laptop leeg. Hebben ze niet eens stroom, grapt Johan nog. En warempel, dat hebben ze. Die gekke Amerikanen ook

We zien dat het in de Grand Canyon maar liefst 14 graden Fahrenheit kouder is dan hier. We kennen de formule niet om het om te rekenen naar Celcius, maar besluiten spontaan om vooral niet te gaan kamperen. Onderweg stoppen we voor een foto van de prachtige herfstkleuren.



Na een relatief korte rit rijden we het park binnen. Bij de eerste lodge hebben ze al plek, dat is wel een voordeel van buiten het seizoen reizen. Voor de zonsondergang willen we naar Hopi point. Maar dat blijkt wegens wegwerkzaamheden niet bereikbaar. We besluiten om naar Javapai point te gaan en fotograferen ons een slag in de rondte. Meneer Kodak had kunnen rentenieren van onze fotoshoot, ware het niet dat alles tegenwoordig digitaal gaat (en hij, of zijn kleinzoon, dat waarschijnlijk allang doet).





Als het echt te donker wordt voor foto's zoeken we een restaurant op om te dineren. Bij de sjieke Arizona Room is het een drukte van jewelst. Er is zelfs een rij bij de wachtruimte. Dat doen we dus niet. We rijden gauw door naar een cafetaria en eten lekker voor de prijs van een voorgerecht bij het vorige restaurant. En dat is een prettige bijkomstigheid, want in 4 dagen tijd hebben we al meer dan 1000 dollar uitgegeven. Nog even en we hebben onze eigen financiële crisis. Morgen moeten we vroeg op om bij zonsondergang in de canyon te zijn, dus we kruipen vroeg onder de lakens. Heerlijk warm is het daar. Een douche waardeer je na 2 dagen trouwens ook veel meer.